Hoe sla je computer informatie op?
De eerste machines die informatie kunnen lezen zijn speeldozen en draaiorgels. Bij een draaiorgel staat de muziek als gaatjes in een lange strook papier:
En in een muziekdoos zit een rol met pinnetjes Elk pinnetje is een noot.
De eerste computers sloegen hun informatie op als gaatjes in papier:
Elk gaatje is een 1, geen gaatje is een 0. Zo kunnen er een paar 1000 bits op een kaartje worden gezet.
Een kaartje kan maar eenmaal geschreven worden. Gelukkig waren er ook oplossingen om geheugen opnieuw te schrijven, zoals magnetische-kern-geheugen. Elk ringetje is een bit:
"Kern-kabel-geheugen" is ongeveer 2 keer kleiner, maar is zeer omslachtig om te maken. De bemande vlucht naar de man had dit soort geheugen aan boord:
We hebben 8 bit nodig voor een letter. Dit schiet niet zo op...
Later bedacht men om informatie op te slaan als magnetisch geladen plekjes op een metalen schijf. Zo ontstand de harde schijf. Harde schijven worden nog steeds veel gebruikt, en kunnen ondertussen zelfs 1.000.000.000.000 bits opslaan!
Daarna kwam een Nederlandse uitvinding: de CD-rom. Hier is informatie niet opgeslagen als magneetjes, maar als kleine putjes in een schijf.
Het nadeel van draaien hebben we gezien bij fietswielen: draaiende dingen willen niet van richting veranderen:
Daarom hebben de nieuwste laptops een chip als opslag, net als een usb: geen bewegende onderdelen.
capaciteit: 100.000.000.000 bits, en elk jaar meer!
Maar het is niet zo leuk als de oude diskettestations. Die worden nu gebruikt om grappige dingen te doen, zoals muziek maken: